«ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν άντεξε» | ΣΟΚ και ΘPHNOΣ για την Κατερίνα Διδασκάλου…

ΣΚΛΗΡΟ χτύπημα για την αγαπημένη ηθοποιό

Είναι μια γυναίκα με ένα ισχυρό backround σπουδών σε Ελλάδα
και εξωτερικό με δεκάδες επιτυχίες στο ενεργητικό της. Το κοινό την απολαμβάνει στο θέατρο, συχνά όμως επιλέγει και την τηλεόραση όταν κρίνει τη δουλειά αξιόλογη.

Η Κατερίνα Διδασκάλου, το τελευταίο διάστημα έβαλε σε δεύτερη μοίρα τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις εξαιτίας των προβλημάτων υγείας που ταλαιπωρούσαν την μαμά της.



Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Freddo η γνωστή ηθοποιός περνάει πολύ δύσκολες ώρες καθώς η αγαπημένη μητέρα της δεν άντεξε και την έχασε. Οι δυο τους ήταν πολύ κοντά γεγονός που της στοίχισε πολύ.

Η ίδια πρέπει να μαζέψει τις δυνάμεις της γιατί την περιμένει ένας δύσκολος χειμώνας επαγγελματικά με παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη στο πλευρό του Γρηγόρη Βαλτινού για το έργο «Ω… Θεέ μου!».

Από εμάς τα θερμά μας συλλυπητήρια!



Πηγή:olagossip.gr

«Κόλαση» οι γuμνές φωτογραφίες γνωστού μοντέλου στο Instagram

Οι αποκαλυπτικές της φωτογραφίες αναδεικνύουν το κορμί – κ0λαση που διαθέτει. Μεθυστικά μάτια, σφιχτού γλουτοί, πλούσιο μπ0uστο, πληθωρικές καμπύλες.


Ο λόγος για την μελαχρινή καλλονή, Sarah Love Macdonald από τον Καναδά.



Το fitness model, φορώντας μόνο το άρωμά της, κολάζει καθημερινά τους παραπάνω από 200.000 ακολούθους της στο Instagram.

My man better hang this over his bed. ART.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sarah Love Macdonald (@sarahmacdonalddd) στις Απρ 21, 2017, 4:57μμ PDT

250k thank you all. I'm so blessed, love you guys ❤️

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sarah Love Macdonald (@sarahmacdonalddd) στις Απρ 18, 2017, 7:38μμ PDT

Ηράκλειο: Η εικόνα αυτής της σκάλας πάγωσε μικρούς και μεγάλους [pics]

Οι φωνές ξεσήκωσαν ολόκληρη τη γειτονιά. Μικροί και μεγάλοι που βρίσκονταν στο σημείο δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό...
Κάτοικοι γειτονιάς του Ηρακλείου πάγωσαν όταν αντίκρισαν ένα φίδι σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια τους και σε σημείο όπου παίζουν καθημερινά αρκετά μικρά παιδιά. Tο φίδι εθεάθη το απόγευμα της Τετάρτης στην περιοχή μεταξύ Δειλινών και Νέου Κόσμου και προκάλεσε όπως είναι φυσικό αναστάτωση. Όπως σχολιάζει κάτοικος της γειτονιάς: «το είδαμε στα τελευταία σκαλοπάτια της σκάλας που ανεβαίνουμε για να φτάσουμε στα σπίτια μας. Ήταν σκούρου χρώματος, πολύ λεπτό και μακρύ και όταν άρχισε να έρπει είδαμε ότι "κάλυπτε" με το σώμα του δύο με τρία σκαλοπάτια. Τρομάξαμε πολύ και προσπαθήσαμε να το διώξουμε προς το δρόμο καθώς τα σπίτια μας βρίσκονται δίπλα. Tελικά χώθηκε στις ρόδες ενός αυτοκινήτου»

.

Μάλιστα το σημείο όπου εντοπίστηκε το φίδι, κάθε βράδυ βυθίζεται στο σκοτάδι και όσοι το διασχίζουν χρησιμοποιούν το φως των κινητών, αφού παρά το γεγονός ότι έχει ζητηθεί να φωτιστεί η σκάλα από υπηρεσίες του δήμου, εδώ και 5 χρόνια παραμένει σκοτεινή. Τώρα οι περίοικοι το ξανασκέφονται πριν ανέβουν ή κατέβουν τη σκάλα αφού φοβούνται μην έρθουν αντιμέτωποι με το ερπετό!

Η πυροσβεστική υπηρεσία που καλείται συχνά στη θέα του φιδιών δεν είναι αρμόδια να παρέμβει, αλλά μόνο όσοι ασχολούνται με τα ερπετά όπως οι ειδικοί του Μουσείου Φυσική Ιστορίας. Σύμφωνα με τον ερπετολόγο και ερευνητή του Μουσείου Πέτρο Λυμπεράκη ««από την περιγραφή υποθέτω ότι αυτό που είδαν οι κάτοικοι είναι αγιόφιδο ή νερόφιδο (δεν ζει απαραίτητα κοντά σε νερό). Δεν υπάρχει όμως κανένας φόβος στην Κρήτη, γιατί τα φίδια που έχουμε στο νησί είναι όλα άκακα και μη δηλητηριώδη. Συνήθως παρατηρούμε τα αγιόφιδα σε αραιούς πληθυσμούς, νερόφιδα, δεντρογαλιές, και το φίδι που στην Κρήτη αποκαλούμε όχεντρα, αλλά φυσικά δεν πρόκειται για οχιά. Στην υπόλοιπη Ελλάδα το αποκαλούν «σπιτόφιδο και το θεωρούν καλό σημάδι και «πνεύμα» του σπιτιού».

Όσο τρόμο κι αν προκαλούν στη θέα τους, τόσο άκακα είναι αυτά που «συναντάμε» στο νησί λέει ο Πέτρος Λυμπεράκης που επιχειρεί να καθησυχάσει όσους βρέθηκαν αντιμέτωποι με ερπετά έστω και στη «ζούγκλα» της πόλης. Κι όμως δεν είναι απίθανο να συναντήσεις φίδι σε μια μεγάλη πόλη αφού όπως σημειώνει ο κ.Λυμπεράκης «πολλές φορές έχουμε μαζέψει φίδια στο Ηράκλειο, στη Χανιώπορτα , το πάρκο Γεωργιάδη και αλλού τα τελευταία χρόνια. Επαναλαμβάνω όμως ότι όλα τα φίδια στην Κρήτη είναι ακίνδυνα. Δεν έχουμε οχιά στο νησί μας, μόνο στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όταν μας καλέσουν να απομακρύνουμε φίδι, το πλησιάζω και το πιάνω με τα χέρια, είναι θέμα γνώσης και εξοικείωσης.

Στη συνέχεια το απελευθερώνω σε μακρινό σημείο όπως στο Γιούχτα. Επεμβαίνω όμως μόνο όταν είμαστε σίγουροι ότι το φίδι βρίσκεται ακόμα στο σημείο από όπου μας έχουν καλέσει και δεν έχει απομακρυνθεί». Μάλιστα ο κ.Λυμπεράκης θυμήθηκε ένα από τα παράδοξα περιστατικά που βίωσε εκτός Κρήτης, όταν εντόπισε φίδι σε ντουλάπα σπιτιού!

Πάντως είναι μάλλον δύσκολο να καθησυχάσει κάποιος και τους κατοίκους της γειτονιάς που «λαχτάρησαν» με το νέο «κατοικίδιο» που απέκτησαν και πέρασαν ένα ολόκληρο απόγευμα κυνηγώντας το να απομακρυνθεί από τις πόρτες των σπιτιών. Τώρα μάλιστα καιροφυλακτούν μήπως το ερπετό δεν είναι μόνο του αλλά έχει και… «φίλους»!

Πηγή: neakriti.gr

ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!!!ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΕΠΑΘΕ ΒΛΑΒΗ ΚΑΙ ΕΠΕΦΤΕ!!!ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ!!!!!!

Ένα πραγματικό γεγονός που το διηγείται επιβάτης σε αεροπλάνο που επέστρεφε από τους Αγίους Τόπους στις 29 Αυ­γούστου του 2003.

Ήταν χαράματα Παρασκευής, 29 Αυ­γούστου του 2003. Φεύγαμε με βαριά καρδιά από την Ιερουσαλήμ, με κατεύ­θυνση προς Τελ Αβίβ και από εκεί για Αθήνα.

Είχαμε περάσει υπέροχα. Την προηγούμενη, είχαμε γιορτάσει Πανηγυρικά την Κοίμηση της Παναγίας μας στον Τάφο Της, αφού στα Ιεροσόλυμα η Κοίμη­ση εορτάζεται 13 ημέρες μετά, στις 28 Αυγούστου.

Ζήσαμε μία πρωτόγνωρη, μοναδι­κή εμπειρία. Το πανηγύρι ήταν μεγα­λοπρεπές, πλούσιο, γενναιόδωρο προς πάντας. Αργά το απόγευμα ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας, το βράδυ λάβαμε μέ­ρος στην αγρυπνία στον Πανάγιο Τάφο και αμέσως μετά, γρήγορα στο πούλμαν που μας περίμενε ακριβώς έξω από την παλαιά Πόλη. O καιρός ήταν καλός. O ουρανός έναστρος και μέσα σε μία γλυ­κιά ησυχία απολαμβάναμε την Πόλη φωτισμένη. Είχαμε στυλώσει τα μάτια μας στα τείχη της, αγκαλιάζοντας νοερά όλα τα Πανάγια Προσκυνήματα, κλείνο­ντας τα ερμητικά μέσα στην καρδιά μας. Ένα σχεδόν αδιόρατο ελαφρύ χαμόγελο πρόδιδε την κούραση των ημερών, αλλά και την βαθιά ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό για όσα ζήσαμε. Η ευχαρίστηση μας ήταν τόση, που δεν κλονίστηκε κα­θόλου από την παρατεταμένη αναμονή, ούτε από τον εξαντλητικό έλεγχο των Ισραηλινών στο αεροδρόμιο.

Όταν επιτέλους επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο – εάν θυμάμαι καλά ήταν ένα δικινητήριο Airbus – πρόσεξα ότι τα φώτα του τρεμόπαιζαν συνεχώς και δεν σταθεροποιούνταν σε μία συγκεκριμέ­νη φωτεινότητα. Σκέφθηκα ότι κάποιο καλώδιο δεν κάνει καλή επαφή και βυ­θίστηκα στο κάθισμα μου. Όταν ξεκί­νησε η τροχοδρόμηση, τα πρόβλημα στα ηλεκτρικά έγινε πιο έντονο, ενώ παράλ­ληλα ακούγονταν και ο χαρακτηριστι­κός ήχος μικρών, πολλαπλών βραχυκυ­κλωμάτων. Δεν έδωσα σημασία· τα φώτα έσβησαν, απογειωθήκαμε και, όταν ξανά­ναψαν το πρόβλημα υφίστατο σε μικρό­τερο βαθμό. Καθόμουν με τη μητέρα μου στην αριστερή πλευρά του αεροσκάφους, μπροστά από το φτερό, ενώ φίλοι και γνωστοί κάθονταν σε κοντινές θέσεις.

Μετά από περίπου 20 λεπτά ακούσαμε έναν δυνατό θόρυβο και το αεροπλάνο άρχιζε να τρέμει και να κινείται δεξιά και αριστερά, σαν να «κοσκινίζει», όπως εύστοχα παρατήρησε κάποιος φίλος. O πιλότος είπε πρώτα στα εβραϊκά και με­τά στα αγγλικά να παραμείνουμε με τις ζώνες μας δεμένες, το ίδιο έκαναν αμέσως και οι αεροσυνοδοί Αρχικά δεν δώσαμε σημασία, ώσπου κοίταξα το φτερό και είδα την τουρμπίνα να φλέγεται και να εκσφενδονίζει κομμάτια από πυρωμένο σίδερο! Μετά από ένα καθησυχαστικό πρόλογο, την έδειξα στη μητέρα μου και στους γύρω φίλους. Όλοι μας είχαμε ταξιδέψει πολλές φορές με αεροπλάνο, αλλά ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε φλεγόμενο κινητήρα. Σφιχθήκαμε κάπως αλλά κρύψαμε επιμελώς την ανησυχία μας, σιωπώντας. Κάποιοι από εμάς όπως έμαθα αργότερα, λέγαμε νοερά την Ευχή. Μετά από αρκετά λεπτά έγινε νέα ανακοίνωση που μας πληροφορούσε για την απώλεια του αριστερού κινητήρα και ότι θα προσπαθήσουμε να φθάσουμε στα Ελευθέριος Βενιζέλος με τον άλλον.

Δεν πέρασαν άλλα είκοσι λεπτά όταν ακούστηκε ένας λιγότερος δυνα­τός θόρυβος από τη δεξιά πλευρά και νοιώσαμε όλοι τις ίδιες έντονες δονήσεις του αεροσκάφους, αναμεμιγμένες με αναταράξεις. Κάποιοι που κάθονταν μπροστά από το δεξί φτερό φώναξαν «πήρε φωτιά η τουρμπίνα»! Το μέχρι τότε ήπιο και, μάλλον ευχάριστο κλίμα, του θαλάμου αντικαταστάθηκε σύντομα από πανικό. Το αεροσκάφος έχανε διαρκώς και απότομα ύψος και ακουγόταν ένας θόρυβος σαν σφύριγμα, που μετά θυμήθηκα ότι τον άκουγα στις ταινίες, όταν έπεφταν οι βόμβες των αεροπλάνων. Οι αεροσυνοδοί, που μόλις είχαν ξεκίνησε να προσφέρουν αναψυκτικά, ασφάλισαν τρέχοντας τα καροτσάκια τους στις κατάλληλες θέσεις· κάθισαν γρήγορα κα προσδέθηκαν κρατώντας το κεφάλι τους κοντά στα γόνατα. Αρκετοί καρδιοπαθείς και ηλικιωμένοι έπαιρναν τα χάπια τους δύο-δύο. Μεταξύ συζύγων, γίνονται δημόσιες εξομολογήσεις για το πότε απάτησε ο ένας τον άλλον και με ποιόν και ζητούσαν συγχώρεση. Γιαγιάδες και παπούδες απεκάλυπταν στα παιδιά τους ότι τους αδίκησαν στη διαθήκη τους και ζητούσαν συγχώρεση και εκείνα την έδιναν, αλλά και τη ζητούσαν με τη σειρά τους για παλιές άπρεπες συμπεριφορές. Φίλοι ομολογούσαν ότι με αφορμή το τάδε περιστατικό είχαν πει ψέματα και συκοφαντήσει αλλήλους….

Όλα τα παραπάνω μαζί με τη συνεχή και απότομη απώλεια ύψους, τις ασυ­νήθιστες αναταράξεις και τη σιγή του πιλότου έκαναν βαριά την ατμόσφαιρα. Σαν να μην έφθανε αυτό, κάποιος από τήν παρέα φώναξε «είχε δίκιο ο τάδε», ενθυμούμενος τα λόγια ενός μοναχού, που του είχε πει, παρουσία τρίτων, πριν από λίγες ήμερες ότι η Ελλάδα θα θρηνή­σει μεγαλύτερο αριθμό νεκρών από ό,τι το Πάσχα – αναφερόμενος στο δυστύχη­μα λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα στα Τέμπη – μόνο που αυτή τη φορά θα είναι στη θάλασσα. Είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε σοβαρά…

Το αεροπλάνο άρχισε να παίρνει κλίση καταλάβαμε ότι προσπαθεί να στρίψει και σκέφθηκα ότι θα επιστρέφαμε στο Τελ Αβίβ η ότι θα πηγαίναμε στην Κύ­προ. Σε λίγο σηκώθηκε μία αεροσυνοδός και πήγε βιαστικά να ασφαλίσει κάποια αντικείμενα που έπεφταν. Τη σταμάτησα και τη ρώτησα τι ακριβώς συνέβαινε. Η πρώην χαμογελαστή και γλυκομίλητη κοπέλα είχε γίνει κατάχλωμη και είχε χά­σει τη φωνή της. Ο φόβος κυριαρχούσε στην έκφραση του προσώπου της, στα σφιγμένα δόντια και κορυφώνονχαν στα ματιά της.

Τη ρώτησα εάν είχαμε χάσει και τους δυο κινητήρες και απάντησε με νεύμα καταφατικά. «Και τώρα τι θα γίνει; Πώς θα το αντιμετωπίσουμε;», ξανα­ρώτησα. Έπαψε να με κοιτάζει στα μάτια, το βλέμμα της έγινε μακρινό, σαν να κοιτούσε το κενό, κινούσε το κεφάλι της δεξιά και αριστερά, ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα, σαν όλα να είχαν τελει­ώσει και έκανε να φύγει. Τη συγκράτη­σα έντονα από το χέρι φωνάζοντας «Πέφτουμε;» και εκείνη μου έγνεψε πολλές φορές καταφατικά, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη και έτρεξε να προσδεθεί πάλι στο κάθισμα της, κρατώντας σφιχτά το κεφάλι στα γόνατα. Πήραμε όλοι βα­θιά ανάσα και προσπαθούσαμε όσο το δυ­νατόν ψύχραιμα να συνειδητοποιήσουμε τα συμβαίνοντα.

Το πέπλο της μελαγχολίας έσκισε η δυνατή φωνή ενός ρασοφόρου: «Μην φοβάστε, αδελφοί μου, ας προσευχηθούμε, δεν θα αφήσει ο Θεός!». Οι ιερείς έβαλαν πετραχήλι και άρχισαν να διαβάζουν, κά­ποιοι λαϊκοί έλεγαν νοερά την Ευχή και οι υπόλοιποι χωρίστηκαν σε δυο ομάδες – τη δεξιά και την αριστερή πτέρυγα του θαλάμου των επιβατών – και άρχισαν δειλά να ψάλουν οι μεν την Παράκλη­ση της Παναγίας, οι δε τους Χαιρετι­σμούς. Αναθέσαμε την ελπίδα μας στον Θεό και αισθανθήκαμε πολύ καλύτερα ξελαφρώσαμε.

Οι αλλόθρησκοι επιβάτες, υπερβολικά φοβισμένοι σε σύγκριση μ’ εμάς, νόμι­ζαν ότι τραγουδούσαμε και μας κοίταζαν σαν να ήμασταν τρελοί. Η παρήγορη όμως αυτή ψυχική ανάταση διεκόπη λί­γο αργότερα, όταν έκανε ανακοίνωση με τρεμάμενη φωνή ο πιλότος: «όπως ήδη καταλάβατε, πριν από λίγη ώρα χάσαμε και το δεύτερο κινητήρα ανεφλέγη. Ρί­ξαμε τα καύσιμα και θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στο Μπεν Κουριόν (το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ), αλλά…» του ήρθε ένας κόμπος στον λαιμό και στα­μάτησε απότομα. Προς στιγμήν πάγωσε το αίμα μας. Όπως και να το κάνουμε, αλλιώς είναι να υποθέτεις βάσιμα πώς οδεύεις σε κάτι δυσάρεστο και αλλιώς είναι να σου το επιβεβαιώνουν επισήμως! Μετά τις πρώτες αμήχανες στιγμές, συνε­χίσαμε όλοι μαζί να προσευχόμαστε από το σημείο που είχαμε σταματήσει, άλλοι την Ευχή, άλλοι την Παράκληση, άλλοι τους Χαιρετισμούς. Μού έκανε εντύπωση ότι προσεύχονταν θερμά και όσοι έδειχναν στο παρελθόν να μην πιστεύουν…



Προσπάθησα να φερθώ ψύχραιμα σε σημείο που κατηγορήθηκα για αναισθησία. Εξήγησα ήρεμα, με την ελπίδα να δώσω κουράγιο και σε κάποιους που έκλαιγαν: «Κάποτε όλοι θα πεθάνουμε αυτό δεν αλλάζει. Τι μας μένει τότε; Το πόσα χρό­νια θα ζήσουμε και το πώς θα τα ζήσου­με. Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε πολλά χρόνια, εάν όμως ο Θεός αποφάσισε να πεθάνουμε σήμερα, ούτε αυτό αλλάζει· έξαλλου, δεν υπάρχει κάτι που να μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως για να σωθούμε και δεν το κάνουμε. Άρα, εάν πάρουμε ως δεδομένο ότι σήμερα θα κληθούμε σε απολογία, τι πρέπει να μας ενδιαφέρει; Το σε ποιά κατάσταση βρίσκε­ται η ψυχή μας. Τώρα θα μού πείτε: «είμαι σε άσχημη κατάσταση, αλλά, εάν είχα και άλλα χρόνια, θα μετανοούσα!» Αυτή όμως η φιλοσοφική σκέψη δεν είναι της παρούσης, είναι μάλλον ένας ευσεβής πό­θος, γιατί είπαμε ότι παίρνουμε ως δεδομένο ότι παραδίδουμε σήμερα. Άρα τι μάς μένει να κάνουμε; Να προσευχηθούμε ειλικρινά και να ζητήσουμε με θερμή συγχώρεση των αμαρτιών μας. Όμως πρέπει να έχουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, γιατί:

ο Θεός από την άπειρη αγάπη Του για εμάς, δεν θα επέτρεπε ποτέ να γίνει κάτι προς ζημία της ψυχής μας, δηλαδή, εάν μάς πάρει σήμερα, αυτό θα πει ότι θα μας πάρει στην καλύτερη στιγμή μας.

Οι περισσότεροι από εμάς εξομολογηθήκαμε και κοινωνήσαμε μόλις χθες στη εορτή της Παναγίας, άρα είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι. σκεφθείτε να φεύγαμε εντελώς απροετοίμαστοι; Όσοι ήρθαμε εδώ, δεν ήρθαμε για τουρισμό αλλά για προσκύνημα· λέτε ο Κύριος και η Παναγία, που ήρθαμε στην εορτή Της, να μάς αφήσουν έτσι;

Οι αναταράξεις συνεχίζονταν πάλι έντονες. Ήμασταν χαμηλά, άρχισαν να διακρίνονται τα νησιά με τα χαρακτηριστικά τους και μακριά η στεριά. Ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος ο ίδιος ρασοφόρος, που καθόταν μπροστά δεξιά και μάς είχε παροτρύνει να προσευχηθούμε – δεν γνωρίζω εάν ήταν μοναχός η Ιερομόναχος (θυμάμαι μόνο την ψηλόλιγνη μορφή του το ιλαρό του προσώπου και τη μακριά του γενειάδα) και είπε με δυνατή και γεμάτι σιγουριά φωνή και δακρυσμένα μάτια «Παιδιά μου, σάς παρακαλώ, πιστέψτε με βλέπω την Παναγία μας μπροστά μου θεόρατη και κρατάει το αεροπλάνο από την κοιλιά- θα σωθούμε, θα σωθούμε!» και ξεσπώντας σε δάκρυα: «ας προσευχηθούμε να την ευχαριστήσουμε».

Όλοι οι επιβάτες πήραμε κουράγιο και αρχίσαμε να ψέλνουμε, δυνατά αυτή τι φορά, χαρμόσυνα την Παράκληση. Μέχρι και οι αεροσυνοδοί κατάλαβαν από τι γλώσσα του σώματος ότι κάτι ευχάριστο συμβαίνει και αναθάρρεψαν κοιτώντας απορημένες.

Σε λίγη ώρα φάνηκαν καθαρά τα κτήρια του Τελ Αβίβ- ήμασταν ήδη πολύ χαμηλά. Έμεναν λίγες μόλις στιγμές… Άρχισαν να μπαίνουν λογισμοί αμφιβολίας στο μυ­αλό μου: «Άραγε η πρόσκρουση θα γίνει στη στεριά η θα πέσουμε στη θάλασσα;», μα προσπαθούσα να τους διώξω με την προσευχή: «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία. Γεννηθήτω το θέλημα Σου. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ήμας.»

Σε λίγο φάνηκε το αεροδρόμιο. Ο διά­δρομος ήταν στρωμένος με αφρό και κα­τά μήκος του ήταν παρατεταγμένα πολλά νοσοκομειακά. Άλλο αεροπλάνο δεν φαι­νόταν, προφανώς μάς είχαν δώσει προ­τεραιότητα. Μας φάνηκε ότι κατεβαίνα­με με μεγάλη ταχύτητα σε σχέση με τις άλλες φορές, μάς χώριζαν λίγα μόλις μέ­τρα από το έδαφος. Όταν έγινε η επαφή, το αεροπλάνο σταμάτησε κατά θαυμαστό τρόπο σε μόλις 50 μέτρα, χωρίς κανένας μας να κινηθεί από τη θέση του, έστω και κατ’ ελάχιστον. Τουρμπίνες δεν είχε, για να τις θέσει σε ανάστροφη λειτουρ­γία, ώστε να φρενάρει, και το φρένο στις ρόδες θα έπρεπε να είναι πολύ απότομο – πράγμα πολύ επικίνδυνο – για να στα­ματήσουμε μόλις σε 50 μέτρα, και ακόμα και τότε θα έπρεπε λόγω αδράνειας να πεταχτούμε όλοι προς τα μπροστά! (Εδώ φρενάρει κανείς λίγο με το αυτοκίνητο και με μικρές ταχύτητες και το σώμα του πηγαίνει μπροστά). Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έγινε. Το αεροπλάνο δεν σταμάτησε σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, αλλά σαν να εναποτέθηκε μα­λακά στο έδαφος!

Όλοι αρχίσαμε, γεμάτοι ανακούφιση,τα ευχαριστήρια: «Δόξα Σοι Κύριε», «Σε ευχαριστώ Παναγία μου», «Ας είναι ευλογημένο το Όνομα Σου, Κύριε».

Μόνο τις αεροσυνοδούς είχε πιάσει νευ­ρική κρίση. Για τουλάχιστον πέντε λεπτά η μία άνοιγε ένα γιαούρτι, έτρωγε μία κουταλιά, το πέταγε και έπαιρνε άλλο, η άλλη ανοιγόκλεινε συνεχώς κάποια μεταλλικά συρτάρια, η άλλη έτρεμε και χτυπούσαν τα δόντια της.

Μετά από λίγο αποβιβαστήκαμε και συνοδεία αστυνομικών, ιατρών και νο­σοκόμων πήγαμε σε ένα σαλόνι, όπου κάποιους προσπαθούσαν να τους συνε­φέρουν και στους υπόλοιπους πρόσφε­ραν ένα αναψυκτικό. Από την ένταση είχε στεγνώσει το στόμα μας, αλλά ποιος νοιαζόταν;

Ήμασταν ζωντανοί μόνο αυτό μετρούσε! Σε λίγο ήρθε άλλο αεροσκάφος να μάς πάει στην Αθήνα, όπου και φθάσα­με ασφαλώς. Βέβαια μάς περίμεναν δημο­σιογράφοι και κάμερες. Ένας φίλος μου τηλεφώνησε με αγωνία να δει εάν είμαι καλά, γιατί είδε ένα trailer στις πρωινές ειδήσεις μεγάλου καναλιού για την πτή­ση μας, αλλά μετά το θέμα αποσιωπήθηκε επιμελώς.

Από εκείνη τη στιγμή, όλοι μας χάσαμε το ενδιαφέρον μας για τις λεπτομέρειες. Δεν φώναζε κανείς, δεν διαμαρτύρονταν για την καθυστέρηση, για τις βαλίτσες, για τις δημοσίως εξομολογηθείσες βα­ριές αμαρτίες, για τίποτα. Βαδίζαμε στη γη, αλλά το μυαλό και η καρδιά μας ήταν γεμάτα ευγνωμοσύνη, κατά τη δύναμη του καθενός προσκολλημένα σε Εκείνον που μάς επιβεβαίωσε τόσο περίτρανα και πάλι την αγάπη Του. Ξέραμε ότι ζούσαμε μέσα στην πρόνοια του Θεού και αισθανόμασταν απέραντη χαρά και ανεκλάλητη ευγνωμοσύνη γι αυτό.

Και οι επόμενες ήμερες πέρασαν έτσι. Έβλεπα καθετί ως δημιούργημα του Θεού, το αγαπούσα και το θαύμαζα. Είχα πάψει να θυμώνω και να αναλώνομαι σε δευτερεύοντα πράγματα. Προσπαθούσα να ανταποκριθώ στην Αγάπη του Θεού με επιεική συμπεριφορά, μην κρίνοντας και, οπού μπορούσα, βοηθώντας τους άλλους. Δυστυχώς, μετά από μία περί­που εβδομάδα, ξαναμπήκα στή ρουτίνα τής καθημερινότητας. Ντρέπομαι που το αναφέρω, αλλά δεν κατάφερα να συγκρατήσω μέσα μου εκείνη την πρωτόγνωρη ειρήνη, την προσευχή, την ευγνωμοσύνη, την αγάπη.

Αυτά το πέρα για πέρα πραγματικό γε­γονός, με έκανε να βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά, να προσπαθώ να βγω από το καβούκι του εγωκεντρισμού μου και της παράλογης λογικής μας, που τα βάζει όλα σε κουτάκια και θέλει να τα εξηγεί με νόμους και κανόνες. Ο φόβος του τέλους επιχαχύνει τη συνειδητοποίηση των λαθών, ωθεί σε συναίσθηση…

Η ευγνωμοσύνη που νοιώθει κανείς την άπειρη αγάπη Του Θεού μαλακώνει την καρδιά του, τόν λιώνει, τόν κάνει να αγαπάει διά του Θεού τους αδελφούς του και τηνν κτίση και παράλληλα φοβάται μήπως με κάποια πράξη του λυπήσει τον Θεό και χάσει αυτό που αρχίζει να γεύεται η καρδιά του και σκιρτά, αυτό που φτιάχτηκε να αναζητά η ψυχή του την διά της αγάπης δωρεάν παρεχόμενης ένωσης της με τόν Θεό.

(Αποφάσισα να γράψω αυτή τη μοναδική για μενα εμπειρία κατά παράκληση ενός αγαπητού αδελφού «προς δόξαν Θεού» και πνευματική τόνωση των αδελφών. Παρακαλώ, συγχωρέστε τον προσωπικό τόνο της διήγησης, αλλά ήθελα να αποδώσω τα γεγονότα και τα συναισθήματα ακριβώς, όπως τα ζήσαμε. Ευχαριστώ για την κατανόηση σας.)



Πηγή:olagossip.gr

Παρουσιάστρια πέταξε το πάνω μαγιό στην παραλία!

Η κauτή τηλεπερσόνα κάψωσε στην παραλία και είπε να κάνει t0pless χωρίς να υπολογίζει τους παπαράτσι!


Δείτε τις αποκαλυπτικές φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του ίντερνετ!




Ο λόγος για την Ιταλίδα, Αντριάνα Βόλπε, η οποία τρέλανε τους πάντες με το ολόγuμνο στhθ0ς της σε παραλία.

Δείτε και θα καταλάβετε...

Το καλύτερο εμφιαλωμένο νερό στον κόσμο είναι ελληνικό και συγκεκριμένα το.....

H επίσημη τελετή βράβευσης του φυσικού μεταλλικού νερού ZARO'S, το οποίο απέσπασε το χρυσό βραβείο του "Καλύτερου Εμφιαλωμένου Νερού στον κόσμο" στο πλαίσιο του 27ου Berkeley Springs International Water Tasting έγινε το βράδυ της Τετάρτης στο Ηράκλειο κατά την διάρκεια εκδήλωσης παρουσία των τοπικών αρχών και πλήθους κόσμου.
Στον διαγωνισμό που έγινε στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ και είναι ο παλαιότερος και μεγαλύτερος διαγωνισμός γευσιγνωσίας νερού παγκοσμίως συμμετείχαν συνολικά περισσότερα από 600 νερά από όλο τον κόσμο και το ZARO'S, που προέρχεται από πηγές που βρίσκονται στους πρόποδες του Ψηλορείτη, αξιολογήθηκε από 12 κριτές, ανάμεσα στους οποίους διεθνούς φήμης γευσιγνώστες νερού, οι οποίοι έλαβαν υπόψη τους κριτήρια όπως η οσμή, όψη, γεύση, επίγευση και υφή το βράβευσαν με το χρυσό βραβείο του "Καλύτερου Εμφιαλωμένου Νερού στον κόσμο".

"Η Κρήτη είναι διάσημη για τη φυσική της ομορφιά, τη φιλοξενία των κατοίκων της και το υπέροχο φαγητό της. Τώρα θα γίνει διάσημη και για το νερό της", επεσήμανε, μεταξύ άλλων, η εκπρόσωπος του Berkeley Springs International Water Tasting Jill Klein Rone, κατά την τελετή της βράβευσης.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ZARO'S Γιώργος Σταματάκης μίλησε για "μια ιστορική στιγμή δικαίωσης και περηφάνιας για όλη την οικογένεια του ZARO'S" και αναφέρθηκε στην παγκόσμια διάσταση της διάκρισης. Ο γενικός διευθυντής της ZARO'S Χριστόφορος Παπαδημητράκης αφιέρωσε το βραβείο σε όσους συνέβαλαν διαχρονικά σε αυτή τη μεγάλη επιτυχία και υπογράμμισε "Είναι ένα βραβείο που γράφει πάνω του πολλά ονοματεπώνυμα: Τα ονόματα των κατοίκων του Ζαρού που σχεδόν πριν από 30 χρόνια, μάζευαν κυριολεκτικά δραχμή-δραχμή το πρώτο κεφάλαιο της εταιρείας. Γράφει τα ονόματα των ανθρώπων με θέσεις ευθύνης στις δημοτικές αρχές του τόπου που στηρίζουν διαχρονικά την εταιρεία αλλά και τα ονόματα των 60 εργαζομένων της εταιρείας που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να φτάνει το νερό από την πηγή στο Αμάτι στα σπίτια όλων μας, αυτούσιο και με όλα τα θρεπτικά του στοιχεία".

"Και ασφαλώς, συνέχισε, το βραβείο γράφει και τα ονόματα των συνεργατών μας και ασφαλώς με μεγάλα γράμματα τα ονόματα των 1.088 μικρομετόχων της εταιρείας, που πίστεψαν και οραματίστηκαν ότι το νερό του Ψηλορείτη θα κατακτούσε κάποια στιγμή την κορυφή του κόσμου".

Ο περιφερειάρχης Κρήτης, Σταύρος Αρναουτάκης χαρακτήρισε το νερό ZARO'S ως "έναν από τους καλύτερες πρεσβευτές της Κρήτης στο εξωτερικό" και ο δήμαρχος Φαιστού, Γιώργος Αρμουτάκης, έκανε λόγο για μια ιστορική μέρα για όλη την περιοχή. Επίσης, ο χρυσός Παραολυμπιονίκης, Μανώλης Στεφανουδάκης συνεχάρη την εταιρεία για την παγκόσμια διάκριση, ευχαρίστησε θερμά τη διοίκηση τόσο για τη διαχρονική ενίσχυση του Συλλόγου ΑΜΕΑ "Το Μέλλον" όσο και για την έμπρακτη υποστήριξη των αθλητικών του δραστηριοτήτων δηλώνοντας περήφανος που το λογότυπο του ZARO'S βρίσκεται στη φανέλα του.

Τέλος, οι βουλευτές και ευρωβουλευτές της Κρήτης, έστειλαν τα συγχαρητήρια τους, ενώ ο αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου, Ευριπίδης Κουκιαδάκης, ο αντιπεριφερειάρχης Κρήτης και πρόεδρος της Αγροδιατροφικής Σύμπραξης Μανόλης Χνάρης καθώς και ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ηρακλείου Μανώλης Αλιφιεράκης μίλησαν κάνοντας θερμές και επαινετικές αναφορές στην επιτυχία του ZARO'S.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τι κάνουν οι πρωταγωνίστριες "ακaτάλληλων ταινιών" όταν βγουν στη "σύνταξη"; [photos]

Το να είσαι στην βιομηχανία αυτού του είδους  δεν είναι και η πιο εύκολη.... δουλειά του κόσμου και...
είναι λογικό οι γυναίκες που πρωταγωνιστούν σε "ακατάλληλες" ταινίες να αποσύρονται από την ενεργό δράση σε μικρή ηλικία 

Η δουλειά τους δεν είναι καθόλου εύκολη. Αρκετές ώρες γυρισμάτων, ταξίδια, καταχρήσεις και φυσικά μεγάλος ανταγωνισμός. 

Όλα αυτά οδηγούν τις γυναίκες του επαγγέλματος να «βγαίνουν στην σύνταξη» σε σχετικά μικρή ηλικία, περίπου στα 35 τους χρόνια. 

Ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αν αναλογιστείτε ότι οι περισσότερες κοπέλες μπαίνουν τη δουλειά αυτή σε πολύ μικρή ηλικία, συνήθως στα 16-17 τους χρόνια, «κοροϊδεύοντας» τους νόμους. 

Είναι λογικό λοιπόν, μετά από 20 χρόνια τέτοιας δουλειάς, να μην έχεις τη δύναμη να συνεχίσεις. 

Ας δούμε λοιπόν, τι κάνουν τώρα στην ζωή τους και με τι ασχολούνται, 12 διάσημα αστέρια του είδους. 

Η Bree Olson εμφανίστηκε σε περισσότερες από 280 "ακατάλληλες" ταινίες από το 2006 έως το 2011. Αφού έφυγε από το χώρο, το 2013 απασχόλησε τα φώτα της διάσημοτητας όντας κοπέλα του Charlie Sheen όταν εκείνος είχε το διάσημο ξέσπασμά του κατά πάντων. Η Olson εμφανίστηκε στη συνέχεια στην ταινία τρόμου "The Human Centipede III (Final Sequence)". 

Η Lisa Ann πρωταγωνίστησε σε 522 ταινίες ενηλίκων, ενώ σκηνοθέτησε άλλες 53. Είναι πιθανότατα η πιο διάσημη πρωταγωνίστρια όλων των εποχών. Τον Δεκέμβριο του 2014, η Ann αποσύρθηκε από τον χώρο και αμέσως έκανε μείωση στήθους.

Από τότε, εργάζεται συμβουλευτικά με ηθοποιούς που ασχολούνται με το είδος, ενώ τον Δεκεμβρίο του 2015 κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία της. 

Η Ασία Carrera ήταν η πιο έξυπνη, καθώς είναι μέλος της Mensa International με βαθμό IQ 156! 

Η Carrera πριν αποχωρήσει πρόλαβε και συμμετείχε σε 389 ταινίες. Αποσύρθηκε από τη βιομηχανία το 2003 και τώρα δεν εργάζεται, αλλά μένει στο σπίτι της στη Γιούτα για να μεγαλώνει τα 2 της παιδιά. 

Η Houston ήταν η πρώτη πρωταγωνίστρια που έφτασε να αμείβεται με ένα 1 εκατομμύριο δολάρια! 

Μετά από μια δεκαετή παύση λόγω απόσυρσης από τον χώρο, εμφανίστηκε ξανά στη ταινία S ex Games. Η Houston τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της "Pretty Enough: The Story of the Ga ng Ba ng Queen".

Η Jenna Jameson θεωρήθηκε κάποτε «Η Βασίλισσα του Ακατάλληλου» και έχει κερδίσει περισσότερα από 35 βραβεία.

Τον Ιανουάριο του 2008, η Jameson αποσύρθηκε από τον χώρο. Τώρα πια έχει και τη δική της εταιρία παραγωγής, ClubJenna. Το 2013 έκανε κάτι σαν comeback, μόνο με βιντεάκια από webcam. 

Η Tera Patrick ξεκίνησε την καριέρα της το 1999, όπου και εμφανίστηκε σε 130 ταινίες.

Η Patrick τώρα πια έχει την δική της εταιρία παραγωγής, την Teravision INC και έχει αποσυρθεί. 

Η Raylene εμφανίστηκε σε 456 ταινίες κατά τη διάρκεια της καριέρας της.

Έφυγε από τον χώρο  αρκετές φορές πριν την οριστική της αποχώρηση. Η πρώτη φορά ήταν το 2001 για να ασχοληθεί με τα κτηματομεσιτικά, μετά από κάποιες οικονομικές δυσκολίες γύρισε ξανά το 2009, μέχρι και να αποσυρθεί οριστικά τον Ιανουάριο του 2014.

Η Ελληνικής καταγωγής Sasha Gray πρωταγωνίστησε σε 315 ταινίες και ήταν η νεώτερη που κέρδισε το βραβείο για την γυναικα καλλιτέχνη της χρονιάς του AV N.

Μετά από τη «συνταξιοδότησή της», εμφανίζεται σε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και δανείζει την φωνή της για βιντεοπαιχνίδια. Η Gray κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της, The Juliette Society, ένα ερωτκό μυθιστόρημα στις 9 Μαΐου 2013. 

Η Sandy Summers (Daiane DeJesus) αποκαλύφθηκε τελικά ότι είναι η γυναίκα- μυστήριο πίσω από το υπέρ-επιτυχημένο κανάλι στο YouTube 'Fun Toys Collector Disney Toys Review' που απλά βγάζει από τα κουτιά τους διάφορα παιχνίδια της Disney και έχει, κρατηθείτε, 9,091,110 συνδρομητές!

Βγάζει πια από αυτό πολλά περισσότερα χρήματα από ότι έβγαζε σαν πρωταγωνίστρια.

Η Skin Diamond το 2016 πραγματοποίησε την τελευταία της ταινία και αποσύρθηκε για να επικεντρωθεί στην μουσική της καριέρα της, με το πραγματικό της όνομα Raylin Joy. 

Η Sunny Leone ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη βιομηχανία  το 2013. Από το 2012 πρωταγωνιστεί σε ταινίες του Bollywood, όπως στο θρίλερ του "Jism 2". 

Η Giselle Leon άρχισε να κάνει το επάγγελμα σε νεαρή ηλικία και γρήγορα έγινε δημοφιλής. Τώρα πια ασχολείται με τα κτηματομεσιτικά αλλά και το μακιγιάζ.

Πηγή